Colamos despois de traducidas estas duas noticias recollidas de ContraInfo (aquí e acá):
Liberdade para xs anarquistas de praxe encarceradxs en Italia
I. "O regreso da Conspiración de Células do Lume dende as cinzas"
Só naqueles momentos onde a nosa tensión pola liberdade se reúne coa práctica é onde logramos verdadeiramente vivir a anarquía, aquí e agora. Lamentablemente o sono que levamos no corazón é demasiado grande como para evitar o risco de encontrarse co monstruoso muro da autoridade, erixida en defensa do Estado e o capital. Cando realmente poñemos en xogo a nosa vida, inevitablemente, acabamos de enfrontarnos coa dureza que hai na loita: A morte e o cárcere.
Nicola Gai, compañeiro italiano acusado no caso da Célula Olga-FAI (maio de 2013)
A Conspiración de Células do Lume - FAI/FRI, en colaboración con xs compas das Bandas de Consciencia, honrando a nosa vella e inmemorial amizade, voamos o automóbil privado da directora das prisións de Koridallos, Maria Stefi, como mostra de solidariedade auténtica con xs nosxs dez irmanxs encarceradxs, Giorgos PÁX., Olga, Gerasimos, Christos, Michalis, Giorgos, Haris, Theofilos, Panagiotis, Damiano, que asumiron a responsabilidade na participación na Conspiración.
Despois de case dous anos de silencio no territorio grego, a CCL regresa. Nunha fronte común coas Bandas de Consciencia, os núcleos da FAI ("Fronte Antifascista", "Célula Ilesa de Vinganza", "Célula Lobo Solitario", etc.) e a Seita de Revolucionarixs, apoiamos e fortalecemos a conspiración internacional da Federación Anarquista Informal (FAI)/Frente Revolucionario Internacional (FRI).
A bomba que colocamos no vehículo da directora das prisións de Koridallos son as primeiras gotas antes da tormenta. Ademais, como se escribiu no último comunicado da CCL contra o Ministro de Xustiza grego.
Certamente, a necesidade dunha estratexia é agora máis clara que nunca antes. Un raio nunca viaxa en liñas rectas repetitivas. Relampaguea inadvertido. Ata un aparente "silencio" non significa a retirada senón a calma antes da tormenta...
(Sector clandestino, Federación Informal Anarquista/Conspiración de Células do Lume [Febreiro 2011])
Agora, pois, chegou a hora de volver facer ruído. Ruído contra a militarización das prisións e as continuas redadas da desgraciada escoura da EKAM (Unidade especial antiterrorista). Ruído pola inquisición dos consellos penitenciarios, onde fiscais e directores envelenan a xs presxs con esperanzas baleiras, ao mesmo tempo que os rexeitamentos da solicitudes de días de saída ou liberdade condicional se acumulaban unha sobre outra. Ruído por todxs esxs insignificantes que pensan que vestindo o uniforme de carcereiro xa teñen Poder para dar ordes. Ruído polo silencio aterrador da maioría de xs presxs que fai moito cambiaron a liberdade e a dignidade por unha dose de cabalo, por días de salario, por un traslado máis "favorable", ou por un celular novo... Ruído polo prolongado silencio e a inercia dun "espazo" ao que lle gusta chamarse anarquista, pero que é, en realidade, tan pequeno-burgués e decadente como a civilización da sociedade que supostamente combate.
II. Crónica dunha guerra anunciada
Durante os últimos meses, un novo réxime prevalece nas prisións gregas. O ministerio de Xustiza, os directores e fiscais das prisións promoven o modelo de militarización do "sistema correccional". Ata a data houbo ducias de redadas por parte das forzas da EKAM, armadas ata os dentes, nas celas dxs presxs, como parte da restructuración das prisións. Non son poucas as veces que estes covardes con pasamontañas e todo o equipamento policial mostran as súas "galadas" golpeando persoas alxemadas. No bordel correccional de Grevena, os porcos usaron ata aparatos taser (armas de electroshock) contra presxs alxemadxs ás costas. Nas prisións de Koridallos, a redada nocturna cuns corenta ou cincuenta policías da EKAM levouse a cabo grazas por "inestimable cortesía" da directora Maria Stefi e a fiscal Troupi, sen faltar as provocacións e as agresións, a unha distancia segura.
Sabemos que alí, dentro das súas prisións, nunca cae a noite. Alí dentro, os recordos rabuñan e a un/unha esquécese como é o ceo sen barrotes nin arames de pugas. Se a morte tivese cor, deberíase usar para pintar as súas prisións. Porque é ese o reino da morte lenta que sentes cada día. Cae das paredes nos corredores, resoa cada vez que se pecha unha porta, chora silenciosamente nas celas de castigo...
Non hai razón para continuar a "crítica" ao seu sistema "correccional". Dixémolo no pasado, cando colocamos unha bomba de vinte quilos na parede exterior da prisión de Koridallos hai tres anos. Claro que xs nosxs irmas da CCL definitivamente o din mellor que nos, mediante os seus escritos, participando no diálogo internacional da FAI-FRI.
Non obstante, non esperamos nada mellor do imperio do Poder que se sazona coa "nobreza" da democracia. Todos os seus oficiais realizan perfectamente as súas tarefas. Os xuíces sentados nos seus tronos imperiais distribúen penas que chegan a retar á media científica da vida humana: "Dupla cadea perpetua"… "Douscentos anos de prisión"... "Oitenta anos de prisión"... Á fin e ao cabo, para elxs, os nomes dxs acusadxs non son máis que molestas manchas de tinta nos seus gordos autos xudiciais, que hai que borrar.
Máis abaixo, encóntranse os directores de prisión. Os pequenos deuses das institucións penitenciarias que dan as súas ordes detrás das súas oficinas distantes coa confianza do "señor da casa". Pero tamén, este "negocio" é deles.
Ao seu lado encóntranse os fiscais das prisións, a "man de deus". A súa firma abre as portas "do ceo" ou "do inferno". "Liberdade condicional... rexeitada". "Cinco días de permiso... rexeitado". "Rexeitado"… "rexeitado"… "rexeitado"… é a única palabra que saben dicir.
Pero todos estes son inimigos. O único que se lle pide ao teu inimigo é a guerra total. Todo o peso do machado da crítica e o peso da náusea das preguntas sen resposta cae sobre xs habitantes do país dos cárceres. Cae sobre xs propixs presxs que, na súa maioría, acepta pasivamente a súa encarceración nos alxubes da democracia. Lonxe da subcultura da figura imaxinaria revolucionaria dxs presxs "luuitadorxs", como unha enaltecida proxección do que se vive aquí, a realidade das prisións soa espantosamente fea: pasividade... delación... atomización... adulación aos carcereiros... drogas... racismo... descaro covarde... auto-lamentarse... falsidade...
Aínda así, esta patética multitude transfórmase nun instante e vólvese "combativa" cando se trata dun pico de cabalo, de débedas e préstamos, da dominación de cada clan. Aí é cando a inventiva dxs presxs triunfa. Unha peza de metal convértese nun mortífero coitelo nas mans máis hábiles e unha calceta con peso nunha arma para a guerra civil dxs presxs, que aprenderon moito mellor como comer a carne xs unxs dxs outrxs alí dentro que aquí fóra.
Coa mesma enxeñosidade impresionante, esconden nos lugares menos comúns a heroína e outras drogas que queiran meter. Como sexa, este enxeño falta á hora de vingarse dos que xs encerraron e xs privaron da súa liberdade. Cantxs ex e novxs presxs intentaron vingarse, dedicáronse a unha vinganza práctica dos seus carcereiros? Cantxs encontraron as direccións dalgún alto mando ou prepararon unha emboscada contra algún fiscal que tirase á papeleira as súas solicitudes de permiso ou de liberdade condicional?
Por iso, chamamos ás minorías de presxs que aínda ten dignidade a planear decenas de actos de vinganza.
III. A conspiración internacional da FAI/FRI
Nos, pola nosa banda, coa bomba contra a directora do cárcere de Koridallos, coordinamos os nosos ataques a través da rede internacional da FAI/FRI. O comezo foi cando nosxs irmanxs en Chile, da Célula Antiautoritaria Insurreccional "Panagiotis Argirou", que apuntaron o 12 de maio contra a Asociación Nacional de Funcionarios Penitenciarios.
A FAI/FRI é unha conspiración internacional de anarquistas de praxe que prende lume ás posicións de defensa dxs anarquistas sociais e reformistas. Libérase do mofo que se asentou na anarquía dos anfiteatros e enche o aire con olor a pólvora, a anarquía negra, a noite, a explosións, disparos, sabotaxes. Non obstante, é por iso que nos últimos comunicados da Europol se mostra á fronte Revolucionario Internacional da FAI e a Conspiración como o principal perigo anarquista.
A difusión e a organización informal da nova anarquía en núcleos autónomos de acción directa é o que realmente atemoriza ás policías de todo o mundo. Por iso, o Estado e os inimigos da anarquía non esquecen doadamente xs combatentes anarquistas que están presxs baixo a autoridade das súas prisións.
IV. Sobre xs irmanxs que faltan...
En Alemaña, o compa Thomas Meyer-Falk -encarcerado por participación en atraco co obxectivo de apoiar proxectos subversivos- cumpriu xa a súa sentenza, pero segue encarcerado. No seu caso, aplicouse unha vella lei da Alemaña nazi, segundo a cal o/a prisioneirx, despois de mesmo cumprir toda a pena aplicada, pode continuar indefinidamente en prisión, se se lle considera "perigoso para a sociedad"… Thomas Meyer-Falk coa súa actitude inflexible e o seu rexeitamento a axeonllarse ante o Poder, se lle segue considerando perigoso para a máquina social (1).
Ao mesmo tempo, encóntrase preso en España o noso irmán Gabriel Pombo Da Silva -trasladado dende Alemaña hai un par de meses- e, en Suíza, o noso irmán Marco Camenish. Os nosos dous irmáns levan confinados moitos anos nas galeras da democracia debido á súa acción anárquica e subversiva. Gabriel -con moitas loitas contra os FIES (2)- está acusado de enfrontamento con policías na cidade alemá de Aachen e Marco está acusado de ecotaxes (3), fuga de prisión e enfrontamento armado con gardas fronteirizos. Aínda que se lles debería outorgar a liberdade condicional, a máquina estatal internacional intenta mantelos en cativerio, vinculándoos á operación Ousadía, inspirada polo Estado italiano. Un caso policial contra a rede da FAI/FRI, no que, xunto a Marco e Gabriel, se acusa xs presxs italianxs e Compas nosxs, Giuseppe ("Pepe"), Stefano, Elisa, Sergio, Alessandro, ademais do cal entre xs "investigadxs" están tamén algunxs dxs nosxs irmanxs da CCL, que se encontran nas prisións gregas.
Agora o aparato estatal grego e a súa xustiza están a probar similares alquimias en Grecia. O noso irmán e membro da CCL, Gerasimos Tsakalos, está dxs primeirxs na lista negra de fiscais e xuíces. Actualmente, leva 31 meses en prisión preventiva -o límite é de 18- e engadíronlle outros 6 meses á espera de xuízo, describíndoo como "particularmente perigoso". Non obstante, os charlatans da xustiza proban tamén novos experimentos. Abriron outro caso, o dobre atraco de Velvendos (Kozani), acusando a Gerasimos de instigador, engadíndolle outra orde de prisión preventiva á espera de xuízo. É dicir, acúsano de instigador do atraco a un banco que aconteceu cando el xa estaba no cárcere.
Tampouco esquecemos que o ano pasado, cando estaban a chegar á súa fin os 18 meses de prisión preventiva, o farrapeiro chamado Mokkas (fiscal especial de investigacións preliminares) lle volveu impoñer esta medida de forma consecutiva mentres o compa estaba no hospital realizando unha folga de fame.
Todo isto reforza a certeza que temos, agora máis que nunca: A liberación dxs nosxs compas terá lugar a través da violencia, con armas, con terrorismo anarquista e a agudización da nova guerrilla urbana anarquista... e, entón, pobre de quen obstaculice o camiño da liberación dos nosxs compas.
V. Todo continúa...
A loita non remata só porque algúns insignificantes se cansan e agora mostran s suas anarcomedallas na pasarela do lama de Exarchia, nin se detén porque algunxs se caguen do medo e acomódanse nos seus acochos, ou nas súas pseudoasembleas. Para nos, non existe un terreo medio. Aquel/a que declara as súas intencións anarquistas encóntrase ante un dilema decisivo, ou actuar ou abandonar para sempre a anarquía. Anarquía dende a retagarda das cafetarías e os chismes non existe... Ou actúas ou calas...
Pechando a reivindicación da nosa reaparición xunto coas Bandas de Conciencia, queremos dedicar o noso ataque con toda a nosa Forza a nosxs irmanxs presxs nas celas do estado italiano e, paralelamente, enviamos o noso sinal conspirativa a Alfredo Cospito e Nicola Gai, acusados dos disparos a Adinolfi (4), acto reivindicado polo núcleo Olga - FAI/FRI.
As palabras de coherencia dxs irmanxs en guerra son as únicas que teñen verdadeiro peso. O chamado "anarquismo social" xira entorno á ferramenta da "asemblea", convertida en escenario de autoritarismo, terreo de cultivo de xefes e xefeciños cuxo único obxectivo é a autorreferencialidade. Xs politiquerxs anarquistas fan de todo para dominar, nas súas orixes, o novo que avanza. O novo que avanza é a concreción da organización informal.
Alfredo Cospito
Coraxe e forza axs compañeirxs que anonimamente golpean ao Estado e o Capital, coraxe e forza axs que dan un nome á súa propia rabia, coraxe e forza axs compañeirxs que dan a vida á FAI/FRI. Imos dar alma e corpo á internacional negra, hai todo un mundo que destruír... Viva a anarquía.
Nicolai Gai
Irmanxs, o encontro está confirmado...
Volveremos -antes do que se espera...
Conspiración de Células do Lume - FAI/FRI.
Bandas da Consciencia - FAI/FRI.
Núcleo Sole - Baleno.
(Sole e Baleno -María Soidade Rosas e Eduardo Massari- eran dous compas anarquistas acusadxs nos anos '90 de sabotaxes e accións anarquistas contundentes. Baleno, "suicidouse" na súa cela. Pouco tempo despois, Sole "suicidouse" durante o rexemen especial de arresto "domiciliario" que lle impuxeran. O seu recordo vive en nos, nas nosas balas, na nosa dinamita...)
(1) En Bulgaria, o noso compa Jock Palfreeman segue cativo no cárcere, despois dunha pelexa con 15 fascistas que estaban a torturar a un caló. Un fascista caeu morto no enfrontamento e outro foi ferido seriamente. Nos, pola nosa banda, enviamos un sinal de solidariedade a Jock e unha promesa de que non está só.
(2) Réxime de detención especial
(3) Acción sabotadora ecolóxica
(4) Alto executivo dunha empresa nuclear
Atenas: Declaración dxs membros presxs da CCL sobre o bombazo contra a directora das prisións de Koridallos
Queremos devolver dende aquí dentro, polo noso lado, o sinal guerrilleira axs irmanxs da colaboración entre a Conspiración de Células do Lume e as Bandas de Consciencia e saudar a fronte común de todxs xs anarquistas de praxe que apoian a rede internacional da FAI-FRI. COMPAS, con este ataque, volvémonos encontrar. Cancelastéis o noso estado de cativerio. Brindástenos instantes de auténtica liberdade. Encontrámonos outra vez, todxs xuntxs, arredor da mesma mesa. Debatemos, escollemos o obxectivo, deseñamos a operación, atacamos, asumimos a responsabilidade...
Todxs xuntxs, cómplices na rexeneración da NOSA Conspiración, todxs xuntxs na promesa que demos de que este só é o principio. A Conspiración de Células do Lume segue libre nos nosos corazóns, nos nosos sorrisos, nas balas das nosas armas ata o final, para sempre...
Viva a Conspiración de Células do Lume / Bandas de Consciencia / Célula Sole - Baleno
Viva a Internacional Negra dxs anarquistas de praxe
No hay comentarios:
Publicar un comentario