17 oct 2012

Indignados Coruñeses a soldo de Esquerda Unida

Abaixo podedes atopar a versión en castelán (para que tódolos indignados o podan entender)

Pois si,amiguetes, como o oídes (ou máis ben como o ledes): un dos nosos dicharacheros reporteiros soubo, por numerosas fontes, que unha decena das figuras máis significativas do movemento indignado coruñés foron contratadas para servir á campaña de Esquerda Unida (agora estrañamente coaligada con Beiras en curioso contubernio Indepe-centralista).
 Que un partido político, ávido de fagocitar votos alá onde sexa capaz de apañalos, decida asaltar pola porta traseira un movemento popular soberano, como é o 15 M, para así poder infiltralo, parasitalo e prostituílo en proveito propio, a verdade que non sorprende en absoluto, á fin e ao cabo esa é a esencia mesma da política parlamentaria. Pero moito máis curiosa parécenos a rapidez coa que algunhas caras visibles do "indignamento" herculino abandonan o apoliticismo activo para venderse sen escrúpulo ningún ao mellor ofertante. Ou, por dicilo doutro modo, a rapidez coa que algúns pasan do "Non nos representan" ao "agora nós somos os que lles representamos a eles".
 E é que non sei que é o que poñerá nos seus contratos, se abertamente se lles esixe a manipulación sibilina dun movemento soberano ou se, cunha redacción máis prosaica sobre "labores de campaña", o outro se lles sobreentende. O que por desgracia é absolutamente evidente é que non os elixiron precisamente a eles pola gracilidade coa que pegan carteis, ou pola súa reputada solvencia publicitaria. E se algún deles, á hora de recoller as súas trinta moedas, quixo velo así, é que ten máis de imbécil que o que os seus compañeiros teñen de manipuladores.
 É curioso saber que dentro do selecto grupo de indignados influentes que agora pasan a atoparse en relación contractual con Esquerda Unida, polo menos un deles defínese a sí mesmo como "anarcocapitalista". Para aqueles aos que agora vos renxan os oídos polo palabro que vos acabo de soltar, dicirvos que iso do anarcocapitalismo, que por aquí polo vello continente soa a chirigota e chascarrillo, por alá por yankilandia é o non vai máis en canto a ideoloxía dereitosa: algo así como a nula intervención do estado nunha sorte de mundo dominado polas empresas sen máis atrancos que as sacrosantas leis do mercado. A idea, que por aquí causa pánico só de pensala, por alá causa furor, e é o non vai máis dos círculos ultraliberais á dereita de George Bush (co seu propio partido e todo, de non pouca influencia dentro do Tea Party e outros círculos do reverso tenebroso). Ben, pois iso, o dito, que hai un tipo en cuestión dentro do indignado batiburrillo, que vai por aí dicindo que el é un anarcocapitalista, así, sen máis, sen partirse o cú da risa nin sen morrer da vergoña...E vai un partido de esquerda e contrátao.
 Pero, como xa diciamos antes, as cabriolas que dá Alternativa Galega de Esquerdas en busca de pesca electoral non poden sorprender a ninguén. Como bo partido político, é ao que se dedican, a arrimar o ascua á súa sardiña electoral. E se cunha decena de contratos mileuristas son capaces de atraerse a todo un movemento, pois lles sae barata a cousa, que nisto da política a maioría se vende máis caro.
 Neste sentido tampouco sorprende os achegamentos que pretenderon realizar a todo canto movemento social se lles puxo a tiro, a poder ser bendicidos polos flashes da prensa, coa sa intención de ver se por aí tamén lles soa a frauta (só que nestes caso sen pagar un duro) e se axencian outro feixe de suculentos votos. O cebo nestas ocasións vén a ser algo así como "vós pedide por esa boquiña que nós o incluímos no noso programa electoral". Bonita forma de facerse cun flamante programa electoral "tope chachi piruli", a xogo cos últimos berros en canto a modas ideolóxicas do momento refírese, que, dito sexa de paso, logo vai cumprir a súa puta nai. Total non van gañar e non van ter que render contas a ninguén de se se opuxeron ao plan Bolonia, se estaban a favor dos animaliños ou se prometeron papeis para todos. E se lles coan e lles votan, pois mira, aquí o programa electoral todo o mundo sabe que non o cumpre nin deus, así que onde dixen digo digo Diego e a gobernar, que a vida son catro días.

 Gustavo, o reporteiro máis dicharachero de todo Barrio Sésamo. ___________________________________________________
 Indignados Coruñeses a sueldo de Izquierda Unida

 Pues sí, amiguetes, como lo oís (o más bien como lo leéis): uno de nuestros dicharacheros reporteros ha sabido, por numerosas fuentes, que una decena de las figuras más significativas del movimiento indignado coruñés han sido contratadas para servir a la campaña de Izquierda Unida (ahora extrañamente coaligada con Beiras en curioso contubernio Indepe-centralista).
Que un partido político, ávido de fagocitar votos allá donde sea capaz de apañarlos, decida asaltar por la puerta trasera un movimiento popular soberano, como es el 15M, para así poder infiltrarlo, parasitarlo y prostituirlo en provecho propio, la verdad que no sorprende en absoluto, al fin y al cabo esa es la esencia misma de la política parlamentaria. Pero mucho más curiosa nos parece la rapidez con la que algunas caras visibles del “indignamiento” herculino abandonan el apoliticismo activo para venderse sin escrúpulo alguno al mejor postor. O, por decirlo de otro modo, la rapidez con la que algunos pasan del “No nos representan” al “ahora nosotros somos los que les representamos a ellos”.
Y es que no sé que es lo que pondrá en sus contratos, si abiertamente se les exige la manipulación sibilina de un movimiento soberano o si, con una redacción más prosaica sobre “labores de campaña”, lo otro se les sobreentiende. Lo que por desgracia es absolutamente evidente es que no los han elegido precisamente a ellos por  la gracilidad con la que pegan carteles, o por su reputada solvencia publicitaria. Y si alguno de ellos, a la hora de recoger sus treinta monedas, ha querido verlo así, es que tiene más de imbécil que lo que sus compañeros tienen de manipuladores.
Curioso es saber que dentro del selecto grupo de indignados influyentes que ahora pasan a encontrarse en relación contractual con Izquierda Unida, al menos uno de ellos se define a si mismo como “anarcocapitalista”. Para aquellos a los que ahora os chirríen los oídos por el menudo palabro que os acabo de soltar, deciros que eso del anarcocapitalismo, que por aquí por el viejo continente suena a chirigota y chascarrillo, por allá por yankilandia es el no va más en cuanto a ideología derechosa: algo así como la nula intervención del estado en una suerte de mundo dominado por las empresas sin más cortapisas que las sacrosantas leyes del mercado. La idea, que por aquí causa pánico solo de pensarla, por allá causa furor, y es el no va más de los círculos ultraliverales a la derecha de George Bush (con su propio partido y todo, de no poca influencia dentro del Tea Party y otros círculos del reverso tenebroso). Bueno, pues eso, lo dicho, que hay un tipo en cuestión dentro del indignado batiburrillo, que va por ahí diciendo que él es un anarcocapitalista, así, sin más, sin descojonarse de la risa ni morirse de la verguenza… Y va un partido de izquierda y lo contrata.
Pero, como ya decíamos antes, las cabriolas que da Alternativa Galega de Esquerdas en busca de pesca electoral no pueden sorprender a nadie. Como buen partido político, es a lo que se dedican, a arrimar el ascua a su sardina electoral. Y si con una decena de contratos mileuristas son capaces de atraerse a todo un movimiento, pues les sale barata la cosa, que  en esto de la política la mayoría se vende más caro.
En este sentido tampoco sorprende los acercamientos que han pretendido realizar a todo cuanto movimiento social se les ha puesto a tiro, a poder ser bendecidos por los flashes de la prensa, con la sana intención de ver si por ahí también les suena la flauta (solo que en estos caso sin pagar un duro) y se agencian otro porrón de suculentos votos. El cebo en estas ocasiones viene a ser algo así como “vosotros pedid por esa boquita que nosotros lo incluimos en nuestro programa electoral”. Bonita forma de hacerse con un flamante programa electoral “tope chachi piruli”, a juego con los últimos gritos en cuanto a modas ideológicas del momento se refiere, que, dicho sea de paso, luego va a cumplir su puta madre. Total no van a ganar y no van a tener que rendir cuentas a nadie de si se opusieron al plan Bolonia, si estaban a favor de los animalitos o si prometieron papeles para todos. Y si les cuelan y les votan, pues mira, aquí el programa electoral todo el mundo sabe que no lo cumple ni dios, así que donde dije digo digo Diego y a gobernar, que la vida son cuatro días.

Gustavo, el reportero más dicharachero de todo Barrio Sésamo.

1 comentario:

  1. DESPUES DE MAS DE UN AÑO EL 15M ES HUMO,QUE MAS DA QUE SE FAGOCITE O NO EN PARTIDOS DE IZQUIERDA,DE DERECHAS O DEL MEDIO...UNA COSA ESTA CLARA LAS REVOLUCIONES DE PANCARTA BOTIJO PANDERETA Y TIENDA DECAMPAÑA SON AIRE....EN UN PAIS DE GILIPOLLAS INDIVIDUALISTAS Y TORPORROS NO SE PUEDE HACER MUCHO MÁS....POR ESO AL FINAL LOS FASCISMOS GANARAN LA BATALLA....PUEDES ESTAR DE ACUEROD O NO O VESTIRLO COMO QUIERAS PERO LA REALIDAD ES LA QUE HAY Y DE MONENTO EL PARTIDO FASCISTA DEL PP SIGUE GOBERNANDO (Y VAN CENTENARES DE MANIFAS,...ESTERILES EINUTILES

    ResponderEliminar